โรงเรียนสอนภาษาจีนเพียรอักษร พญาไท

หงหล่าวซือรู้ว่าตัวเองมีความรู้ด้านภาษาจีนดีมาก อีกทั้งยังมีความรู้ด้านภาษาไทยเป็นอย่างดีอีกด้วย สามารถใช้ทั้งสองภาษานี้ในการพูด เขียน อ่าน แปล
และการประพันธ์ได้อย่างชำนาญการ ด้วยความเป็นนักภาษาศาสตร์ที่จบอักษรศาสตร์มา อีกทั้งมีความรักชอบทางด้านภาษาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

จึงเกิดแรงบันดาลใจที่จะถ่ายทอดความรู้ที่สั่งสมมาด้วยความพากเพียรให้กับนักเรียนที่ต้องการเรียนภาษาจีน ด้วยการไปเป็นครูสอนภาษาจีน แต่ด้วยความรู้ ความสามารถ ความตั้งใจและความรักชอบในการสอน ทำให้หงหล่าวซือไม่เพียงแต่เป็นครูสอนภาษาจีนเท่านั้น ยังได้รับมอบหมายหน้าที่ให้เป็นหัวหน้าฝ่ายวิชาการด้วย นอกจากงานสอนปกติแล้ว หงหล่าวซือยังต้องแต่งตำรา เขียนหลักสูตร รับสมัครครู คัดครูและอบรมครูที่มาสมัครในสถาบันให้เป็นครูสอนภาษาจีนที่สอนอย่างถูกหลักอีกด้วย

จากการที่ได้ทำงานจริง จึงได้ทราบถึงปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นในวงการการเรียนการสอนภาษาจีน และตระหนักดีว่า ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสอนนักเรียนให้เก่งในภาษาจีนได้ ภายใต้สภาพแวดล้อมที่จำกัดของสถาบัน เพราะหงหล่าวซือไม่มีอำนาจมากพอที่จะเข้าไปควบคุม และจัดการกับหลายๆส่วนของทางสถาบันได้ จึงตัดสินใจลาออกจากทุกสถาบันที่รับผิดชอบเป็นครูและหัวหน้าฝ่ายวิชาการอยู่

ในตอนนั้น เมื่อนักเรียนหลายคนทราบข่าวการลาออกของหงหล่าวซือ ก็อยากเชิญหล่าวซือไปสอนที่บ้าน บ้างก็จะจัดหาสถานที่แล้วเชิญหล่าวซือไปสอนเฉพาะกลุ่มของพวกเขา บ้างก็ขอมาเรียนที่บ้านหล่าวซือ เพราะนักเรียนต้องการที่จะเรียนกับหล่าวซือจริงๆ ยิ่งเมื่อได้เปรียบเทียบคุณภาพการสอนและความทุ่มเทของหงหล่าวซือกับครูต่างๆที่ทางสถาบันเก่าหามาแทนหงหล่าวซือ ก็ยิ่งเห็นถึงความแตกต่างอย่างเด่นชัด จึงรวมตัวกันมาแสดงความตั้งใจที่อยากเรียนต่อกับหงหล่าวซือ จนหงหล่าวซือไม่อาจปฏิเสธที่จะเปิดสอนพวกเขาที่บ้านได้